YESSS!! 7 Tijgers gespot!!

Hoi trouwe lezers!

Hier zijn we weer na twee nationale parken en in totaal 9 safari's met 7 tijgers! Weer een totaal andere wereld na de steden van de eerste dagen. De treinreis richting de parken was een enerverende dag! De safari's hier zijn anders dan in Afrika. Het voertuig is net zo, maar hier zijn meer bossen en het zoeken naar beesten gaat voornamelijk op sporen en gehoor. Je staat hier soms een kwartier tot een uur stil, omdat ze een tijger horen en wachten tot het uit de bush tevoorschijn komt. Een paar keer beloond, maar soms zit je al die tijd ook voor niets. Het is niet erg makkelijk om tijgers te spotten. Je hoort mensen om je heen die na dagen of meerdere bezoeken nog geen tijger hebben gezien. Wij hebben dus mazzel gehad. Verder is er niet veel meer dan de tijger en het luipaard (niet gezien). Maar wat heel leuk is, is dat het wel de omgeving is die Kipling inspireerde voor Jungle Book. Naast het kijken van de film Gandhi, had ik dus ook even naar Jungle Book moeten kijken. De namen kom je hier regelmatig tegen, onze chauffeur in Bandhavgarh heette Bhalu ;-)
En... wat ik tot mijn verbazing heb ontdekt is dat hier de pauwen en kippen in het wild leven.. Nooit over nagedacht dat onze kinderboerderijdieren van zo ver kwamen... ;-)
Ma heeft even last gehad van haar buik, maar die is weer de "oude". De "oude" stoere moeder dus! ;-) Ik heb geen last van mijn kies en dat is toch wel een hele geruststelling kan ik jullie melden.
Enn.. in Kanha is het Engels al beter te verstaan, maar ik heb af en toen nog wel een probleempje. Eergister vroeg de andere gids aan me "How was your money?" "Huhh?", waarop ma zei "Hoe was je ochtend?!" Ma Sluit zich gewoon aan bij de plek van San en Marieke! ;-)
Verder is Cruijf uit de gratie geloof ik. Als ze over Holland praten, gaat het om windmolens, tulpen, Van Basten, Gullit en Rijkaart. Goddank hebben ze het niet over onze "wooden shoes"!
We zijn inmiddels al in Kaziranga. Had eerder al het verslag willen plaatsen, maar in Kanha geen internet, in Kolkata storing aan het internet, hier gisteravond ook.... (bleek ook de 15e nog, dus dit verslag is pas in Mumbai online gezet) Ook geen mobiel bereik tot we weer in de "bewoonde" wereld zijn.
Hieronder staat weer mijn hele verslag voor de liefhebber. Ik heb het zelf net nagelezen en ben blij dat ik er door ben.. Alleen plaatjes kijken is ook "toegestaan"!! hahaha

Liefs, Mier en natuurlijk ook weer van ma
xxx

@ iedereen: Thanks voor de berichtjes, super gezellig!
@ iedereen: Ze vroegen me hier waarom in NL alles oranje was... Komt dat door Willem van Oranje? En hoe komt die dan aan dat Oranje?
@ Niek: Zoals je in het verslag kan lezen, valt het Indiase eten niet zo lekker bij ma. Ze zit zich nu al te verheugen op een bruine boterham met kaas. Kun je die voor haar meenemen naar Schiphol??? (Géén grap! )
@ Birgitte: Ja, het ging ineens snel. Oktober besloten een reis te gaan maken en maart was een goede tijgertijd, dus voor we het wisten zaten we in India!
@ Carla: Long time, no see! Gezellig dat je meereist
@ De Moerdijkies: Jullie willen niet weten hoe nieuwsgierig (/angstig!) ik ben over hoe het kleed gaat uitvallen... Voor die prijs is het vast ook meteen een vliegend tapijt, scheelt weer met de volgende reizen.. :-) En ik kom van de zomer het groene ei testen!!
@ Suus: Ja, wij zijn ooit in Turkije al op zoek geweest naar een kleed, maar die vond ik daar toen echt niets. Fingers crossed voor deze!
@ Wendy: Goed gezien dat het een druk programma is, denk dat ma daar ook wel haar terugslag van had hoor. Maar hier in de parken zit er lekker wat "loze" uurtjes tussen de safari's, kunnen we even bijslapen van de korte nachten of aan het zwembad.


VERSLAG Bandhavgarh NP en Kanha NP

Donderdag 7 maart - Treinreis van Varanasi naar Katni - transfer naar Bandhavgarh NP
Zoals "gewoon" en vroege wekker. Vandaag nemen we de goede "achteringang" van het restaurant en krijgen we van onze vriend een ontbijtpakketje voor in de trein. Gelijk krijgen we zijn kaartje, want als we de enquete per mail krijgen, moeten we wel aangeven dat hij het goed gedaan heeft... Werkt dus wel zo'n enquete, het personeel doet zijn uiterste best in een goed blaadje bij de gasten te komen.
Bij het station is Manuj, de gids van afgelopen dagen. We zijn al ingecheckt, maar de trein heeft vertraging. We blijven dus even in de auto en gaan dan het station op, lekker druk zegmaar. We nemen een drager en die neemt gewoon onze beide tassen op zijn hoofd! Tippie waard! Als we op het perron zitten, zien we van die lekkere volle treinen en Manuj geeft aan dat wij een betere wagon hebben en een eigen bank en airco... Geruststelling dat we niet op het dak of hangend aan de trein mee moeten! hahaha Dan komt onze trein en we stappen in. Ik zou volgens jullie beeldend kunnen vertellen, maar het gevoel wat ik toen kreeg is niet te verwoorden. Wat een donker hol met lappen! Links zijn ruimtes met 4 bedden dwars op de trein, een soort normale coupe dus en links van het pad zijn stapelbedden in de lengte van de trein. En alles gescheiden door halfgare donkerblauwe gordijnen... Overal beddengoed, koffers, tassen en mensen die in kleermakerszit op de bedbanken zitten. We zijn nu echt toeristen en worden flink aangestaart. We hebben een bovenbed in een coupe en een onderbed langs het gangpad. We gooien onze tassen (met fiestslot vast) op het bovenbed in de coupe en verjagen de jongen die lekker op ons bed in de gang lag. Hij verhuist naar boven. Ma en ik halen de lakens en kussens weg en proberen zo soepelmogelijk samen op de bank te gaan zitten... het lukt, maar niet echt comfortabel en ook geen 8 uur vol te houden. Zodra de trein gaat rijden gooi ik mijn benen al in het gangpad. Na wat uitzoekwerk, ontdek ik toch hoe je van het bed twee zitplaatsen kan maken. Als we dat verbouwd hebben, ben ik toch zoooo trots op mezelf! Zo kan ik het wel volhouden, hoewel die lappen... met twee bundelbandjes bind ik het gordijn ook nog samen en zitten we helemaal goed!
We nemen ons voor niet naar het toilet te gaan en drinken dus heel af en toe een slokje. Dan komt er een mannetje die chips verkoopt, maar hij kan me niet vertellen hoe duur het is in het Engels. De bovenbuurman roept dat het 15 roepies is en ik roep "thanks neighbour!". Later bestellen we toch ook maar de vegetarische lunch. Het wordt gebracht op een plateautje en er staan diverse bakjes op, afgedekt met aluminiumfoli. Ik pak het aan en ook de onderkant is vet... Die zet je dus niet op je broek... Wij het laken weer onder de stoel vandaan getoverd en met een "tafelkleed" gaan we eten. Ma krijgt van al het gedoe al de slappe lach als ze een zakje ziet met "cut mango", als ze dan ook nog het eerste bakje opent en het blijkt soep wat er voor de helft overheen gaat is de pret compleet! Maar uiteindelijk toch wel aardig gegeten, pittig en niet af mogen blussen met water van jezelf...
Het loopt tegen 16.15 uur en dus de originele aankomsttijd. We hebben niet het idee dat de trein de vertraging ingelopen heeft, maar we gaan toch maar opletten. De gids in Varanasi had gezegd dat je gewoon mensen moest vragen, want op de stations is het niet altijd zichtbaar. Uiteindelijk hebben we nog 5 kwartier op scherp gezeten en als we dan iemand met een stapel papierwerk voorbij zien komen, kan die ons zowaar in het Engels zeggen dat "the next station" Katni is. Ik til de tassen eraf en we werken ons naar buiten... Gelijk allemaal dragers om ons heen en geen gids.. dit is niet fijn! Als we besluiten maar naar buiten te gaan lopen, zie ik het bordje "Miranda van der Bent" en lopen we met onze chauffeur naar de auto, tot vermaak van de lokalen. De geplande autorit is 2,5 uur en gaat over een goede weg, maar hier is de koeienpopulatie erg groot dus ook weer flink getoeter en sla-ommen. Het laatste stuk gaat over een onverharde hobbelweg. Op zich te verwachten, maar na een dag niet plassen, krijgt zo'n weg toch een andere dimensie. Precies na 2,5 uur zijn we in Infinity... Het is inmiddels 8 uur in de avond en we zijn gaar! Ma vliegt naar het toilet, ik check in en dan de spullen op de kamer gooien en eten. Snel, want we willen slapen!!
Op bed zie ik dode vliegjes en dat verbaasd me niet, de kamer stinkt flink naar chemische troep, die moeten wel dood neervallen. Ik veeg ze weg en als er dan weer een paar liggen, waarschuw ik ma dat ze maar beter niet met open mond kan slapen. "ach Mier, we zitten in de jungle, daar zit ook wel eens een beestje.." "Mam, je hebt geen bril op, maar er vallen er meer.." Op mijn zij toch in slaap gevallen, ik was écht moe!

Vrijdag 8 maart - Safari's Bandhavgarh
Heerlijk geslapen en eigenlijk liggen er geen nieuwe vliegjes op mijn bed (hoop niet dat ik ze allemaal opgegeten heb..).
6 uur staan we bij de receptie en gaan we op pad. Dan vraagt Bhalu (jaja, we zitten vlak bij het gebied wat als achtergrond voor Jungle Book diende!) of we onze paspoorten bij hebben... Oeps, keren en weer terug!
Als laatste gaan we het park in en ik zit nog even lekker om me heen te kijken, zegt de chauffeur ineens "tiger"!! Heb ik dat, ik verwacht gewoon eerst hertjes en vogels en dan als je het bijna niet meer verwacht een tijger. Ik pak mijn camera en wil foto's schieten, maar hij wil niet. Mijn accu zit er niet in! hahaha Was er echt nog niet klaar voor. Ik maak foto's, maar de kwaliteit is niet top, tis nog te donker. Dan komen er nog 3 jeeps en we rijden eigenlijk voor de tijger uit. Hij loopt door de bossen, maar zij weten in welke richting het water is. Steeds wachten we hem op, verwachten hem ergens en steeds verrast hij ons weer om net uit een andere hoek te komen. Bij het laatse opwachtpunt steekt hij nog even de weg over, hierna hoor je de vier gidsen in de jeeps zeggen "game over". Kan me niet schelen, hij was geweldig!! Wat is zo'n beest immens zeg!!! Echt heel groot en stoer!
Dan gaan we nog verder en de zon gaat schijnen, wat het wat behagelijker maakt.
We zien nog van alles: apen, twee soorten arends, maraboo, ijsvogeltjes, Bambi's (mét witte stippen, meneer Disney heeft hier echt zijn inspiratie opgedaan!), pauwen, een jakhals, een specht (Woody Woodpecker) en een olifant... met een zitje op zijn rug voor de parkwachters ;-)
Terug in het resort worden we opgewacht met een drankje en een handdoekje, er komt echt modder van ons gezicht!
In de kamer even stressen, want ik heb een gigavlek op mijn foto's, altijd eng en zoeken hoe ik mijn sensor schoon moet maken, maar het lijkt gelukt!
Verder foto's laden, verslagje schrijven en douchen in de buitendouche, lekker!
De lunch is prima. De mannetjes komen om en om aan je tafel met een schaaltje eten en scheppen het voor je op. Nog niet op of ze komen weer al knikkend met een schaaltje naar je tafel.... Voel me wat opgelaten, buffetje is handiger!
Als we in de jeep stappen voor de middagsafari, stapt er ook iemand van de lodge in (de manager?), hij gaat met ons mee. Gaan we weer met alle info uitwisselen...
We hebben geen primium zone en zien dan ook het eerste uur niets. Ma en ik zitten beiden te soezen in het zonnetje. We gaan rijden en stoppen dan. De drie mannen horen noodkreten en ik meen dat het duidt op een tijger. Maar zij vermoeden een luipaard. Whatever, geen van beiden gezien! Uiteindelijk blijken alle jeeps bij een pool te staan waar ze verwachten dat de tijger komt. Op een gegeven moment moeten we gaan rijden, want als gids en chauffeur niet voor 6 uur uit het park zijn, worden ze voor 7 dagen geschorst. We gaan als één van de laatsten weg zonder een tijger gezien te hebben. Onderweg staan drie jeeps, de tijger is net de weg overgestoken en wij hebben hem mooi gemist... We gaan met flinke vaart naar de uitgang, maar zien dan nog wel een paar grappige beesten. De Indiase dikdik, Hier heet hij barking deer. Dan ineens vol op de remmen, ze zien een Jungle Cat. Nou, die ziet er ook uit als een huiskat, maar is zeldzamer dan de tijger. Hebben we toch nog iets bijzonders gezien ;-)
Terug krijgen we een film te zien over de tempel op de Bandhavgarh berg en de tijgers en wildlife er omheen. Erg mooi!
Na het eten storten we een beetje in en gaan we met alleen verslag schrijven pitten. Morgen weer vroeg op voor de safari van 6 uur!

Zaterdag 9 maart - Safari's Bandhavgarh
Om 6 uur zitten we weer in de jeep op weg voor een safari. De gids van vandaag kiest dezelfde route als die we gister hadden, want daar zijn gistermiddag de moeder en een paar jongen gezien. We zijn erg hoopvol, maar het wordt niets, helemaal niets... ook ander jeeps hebben niets gezien. En dan richt je je op andere beesten: vogels, aapjes, schildpadden, Sambhar deer (grootste bok van Azië en lijkt op de waterbok van Afrika. Hier zijn 3 bokken: de Sambhar, Barking en white spotted (Bambi)).
Als we terug zijn gaat ma haar bed in, ze is niet helemaal zo lekker. Niet zo gek na alle drukte, indrukken, warmte, vreemd eten, malariapillen enz. Ze kan lekker even bijkomen in een koele kamer, zonder toeterende auto's om ons heen, maar alleen wat vogelgeluidjes. Hopenlijk komt ze hier goed van bij. Ik neem van de lunch wat te eten mee en het gaat er beter in dan ze zelf verwachtte. Helaas gaat ze niet mee op safari, maar ze vindt het niet erg als ik wel ga. We rijden naar de gate en ik zie "main gate", terwijl ik dacht dat we die alleen in de ochtend hadden en in de middag dus een ander gebied. En na het papierwerk van Bhalu blijkt het ook zo te zijn, we moeten naar gate 3... weer een flink stuk hobbelen, maar nog voor 3 uur daar, dus zelfs nog even wachten voor we het park in mogen. Het is weer net als gister, eigenlijk niets... We gaan weer naar de pool waar we gister ook even gestaan hebben. Nu zijn we de enigen. Ze horen al snel een tijger, geweldig hoe die drie mannen er nog zo enthousiast over zijn. Dan later weer gebrul en ik heb het idee dat deze brul meer uit de richting is, maar zij zijn er heilig van overtuigd dat hij dorst heeft en naar dit pooltje komt, want er is niets anders in de omgeving. Dan horen we hem nog harder en Bhalu start als een gek de motor, de gids roept "hold on" en dat is na al dat wachten even schrikken. We zijn net het A-team als we naar 400 meter verderop rijden. Daar staan midden in de vallei al twee jeeps en wij schuiven aan. Daar komt de tijger de vallei in!! En hij gaat niet door het midden, maar komt recht op mijn jeep af... lucky!! Minder lucky vind ik het als hij maar dichterbij blijft komen, zeker niet door de telelens. Op een gegeven moment is hij te dicht bij (<3 meter) en wordt het "gewoon" kijken... Hij loopt over het stukje weg wat wij net afgelegd hebben naar de waterpool, wij er zachtjes achter aan. We zien dus hoe hij lekker water gaat drinken en dan vertrekt. Niet zomaar, meneer laat nog even horen dat hij de baas is, wat een gebrul!!! Kicken! Het was erna ook echt even stil in de jeeps en dan de ontlading, super!
We gaan terug rijden naar de gate, want het wordt alweer bijna donker. Ik ben mijn windstopper vergeten, maar ik word warm gehouden door de adrenaline!
In het dorp bij het resort stoppen we bij een souvenirswinkel, waar ik de dvd van gisteravond koop en een klein stenen olifantje ter troost voor ma. Hij had nog wel een tijger voor me, die kon je gewoon laten vallen, zonder dat hij kapot ging... Plastic! hahahaha
Ma zit lekker op het balkon haar boekje te schijven en ze had gelezen. Ben blij toe dat ze weer op is. Na de kadootjes moet ik dan toch maar vertellen dat het goedmakertjes zijn... Ze gunt het me van harte en kijkt mee naar de foto's.
We gaan samen voor het dinner, ook een goed teken.

Zondag 10 maart - Jeepsafari - transfer naar Kanha NP
Ma voelt zich veel beter dan gister, maar vanaf nu ben ik even moeder van mijn moeder: geen rauwkost meer, geen vlees meer, ORS nemen, sneller Immodium nemen, petje en zonnebril op in de zon en een extra dutje in de middag ;-)
We gaan dus saampjes op pad en voor de laatste keer worden we door het personeel van Infinity uitgeleide gedaan. Ze maken allemaal grapjes dat Bhalu zijn belofte voor de tijgermoeder met 3 jongen waar moet maken. Bij de gate doet Bhalu de papieren en hij komt blij terug, we hebben route A/C. Ik vind het zowiezo leuk een ander stuk van het park te kunnen zien. Het is een wat bergachtiger stuk met meer "bumpy" wegen. Dat is dan weer minder voor onze nek en rug. We komen een parkwachter op een olifant tegen. Op een olifant kunnen ze dichter bij de tijgers komen en zo de populatie beter in de gaten houden. Hij vertelt ons dat er een jong van 2,5 jaar een stuk verderop ligt. Bhalu geeft gas en net even iets meer dan de toegestanen 20 km/h... Oeps, we rijden zo "tegen" een stel parkwachters aan. Bhalu en de gids krijgen een waarschuwing en met brave 20 km/h rijden we verder. De tijger ligt er nog, mooi in het open veld. We rijden een stukje verder om hem heen, in de hoop dat hij richting het water komt, maar helaas trekt hij zich terug in de bush. We gaan wat meer de bergen in rijden over het zwarte gesteente. We komen bij een aantal grotten aan en de gids neem ons mee. En dan beginnen de vleermuizen te fladderen en zo af en toe langs ons heen te suizen. Hier houd ik dus écht niet van en de gids maar zeggen "no problem", nou, dat maak ik zélf nog wel uit! Na nog één muurtekening te hebben gezien, staat Mier dus weer buiten. We lunchen er en er zit een groep apen, die we op ons gemak kunnen fotograferen. Dan rijden we verder omhoog en het uitzicht is prachtig, de weg minder. Maar, dan komen wel ergens waar ik nooit van gedacht had dat we er zouden komen, bij het beeld van Shiva! In de film over Bandhavgarh zag je bedevaarders hierheen gaan op weg naar de tempel boven op de berg. De gids gister zei dat de tempel nu niet toegankelijk was en ik ging er ook vanuit Shiva ook niet. We zijn er de enigen en het is een echte verrassing!
Dan weer hobbel de bobbel naar beneden. Het is al later op de ochtend en de kans op nog een tijger is klein. Heel even horen we nog de noodroep van een Sambhar deer en dat zou kunnen duiden op een tijger, maar na even wachten horen we niets meer. We gaan terug naar het resort, waar we zoals altijd opgewacht worden met een verfrissingshanddoekje en een drankje. We gaan lekker douchen en de tas inpakken. Om 12 uur rijden we weg richting Kanha en de rit zou 6 a 7 uur gaan duren. Bhalu geeft aan dat de hele weg slecht is, maar dat valt dus mee, het is een gloednieuwe weg en dat had ook hij kennelijk niet verwacht. Onderweg weer veel tafereeltjes in de dorpjes die we passeren. Beesten- en mensenchaos en weer gaat het allemaal goed. Ik val af en toe in slaap en ma maakt me wakker "Mier, we staan midden in een optocht". Het is een wagen met stevige muziek en dansende mensen, gevolgd door praalwagens en mooi geklede mensen. Op één wagen zit een priester. Bhalu zegt dat het wederom een feest is voor Shiva, wat is die god toch populair!
Onderweg staan soms ook mooi gekleurde tempeltjes en bij het passeren ziet ma Bhalu steeds een gebedje doen, grappig.
En dan zijn we om half 5 ineens al bij Tuli Tiger Resort! Dat is een lekkere meevaller!
Het is weer een mooi resort en een lekkere kamer. Het eten 's avonds is lekker en de gids voor de komende dagen, Pradeep, komt bij ons aan tafel. Het lijkt overigens wel de overlevering van Gandhi himself! Vandaag was een goede dag geweest en hij gaat proberen ons dit ook te geven. Hij haalt zijn laptop erbij en het zijn wel heel erg jaloersmakende plaatjes. Volgens ma heb ik ze zo ook, maar ik ben lichtelijk jaloers op zijn close-upjes ;-)

Maandag 11 maart - Jeepsafari's in Kanha NP
Om half 6 nemen we bij de receptie een kopje thee met een koekje erbij en dan komt "Gandhi" ons halen. Het is een goede jeep en voelt prettiger op de hobbelige wegen. Bij het park ook weer net als in Banhavgarh netjes in de rij voor je om exact 6.15 uur het park in mag. Kan niet anders zeggen dat de Indiërs mensen van tijd zijn!
De parkgids die met ons mee gaat is de Indiase Roel van Velzen. Hij zingt alleen wat minder lekker denk ik, want hij mist wat tanden... ;-)
Al snel zien we een vers tijgerspoor en we volgen het heel lang, maar dan zijn we het toch kwijt (het spoor bijster zegmaar.. hihi). Gelukkig kunnen ma en ik ook waarnemen dat er echt verse sporen zijn, want anders lijkt het net of ze je voor de gek houden. Helaas komen we niet verder deze gamedrive dan pauwen, spotted deers (Bambi's), apen en een roofvogel. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Nu zat ie tegen...
Pradeep heeft nog wel verteld dat hij van origine uit Bangalore komt en voor een Canadees ICT-bedrijf heeft gewerkt, maar op een gegeven moment het roer omgegooid heeft. Hij wilde iets met de natuur en fotograferen, want het is ook de eerste gids die meer foto's maakt dan ik! hahaha
Terug in het resort ga ik maar eens mijn fotokaarten schonen, nadat ik de backup op mijn laptopje heb gemaakt. Dat is wel lekker even.
Na de lunch onze tweede safari in Kanha en het begint weer niet hoopvol. Pradeep zit zelfs te slapen en ik moet ook moeite doen om wakker te blijven... We gaan naar de plek waar twee luipaarden leven, maar na lang wachten horen we geen geluiden die er op duiden dat ze in de buurt zouden zijn. We rijden door en van een gids van een andere jeep horen we dat er een tijger over de heuvel aan het lopen is en ook welke tijger het is. Het is Uma, de moeder van de 3 jongen (die ze helaas niet bij zich heeft). Omdat ze weten waar haar territorium is, weten ze ook in welke richting ze ongeveer zal gaan lopen en we gaan dus naar de plek achter de heuvel waar ze haar verwachten en ja hoor, daar komt ze! Ze komt weer recht op ons af (of het voelt zo..) en loopt tussen de twee jeeps door naar het open veld. We rijden om en ook daar zien we haar er weer uit komen. Hier zijn de herten en pauwen in zware paniek, geweldig vooral om die geluiden te horen! Zo wachten we haar nog een paar keer op en aan het einde zien we haar staart omhoog, ze gaat jagen. De herten en twee jakhalzen zijn nu zwaar in paniek. We zien Uma nog even vaart maken richting de jakhals, maar uiteindelijk zijn ze weer ver uit elkaar en moeten wij gaan, want de gate sluit om 18 uur. Het was helemaal super!

Dinsdag 12 maart - Jeepsafari's in Kanha NP
En weer een vroege ochtend. Bij de receptie drinken we thee en ma krijgt een heel pakje kaakjes voor haar buik. Als we bij de gate wachten, krijgen we van Pradeep nog een pakje. Ma kan even voort! We zien weer van alles en dan een pauw, veren wijd gespreid en ook nog eens voor ons in de zon! Maar we willen meer... een luipaard of de moedertijger met de 3 welpen... ;-) En dan staat "ineens" een welp van zo'n 18 maanden naast ons in de bosjes. Het is een mannetje en hij kijkt ons recht aan, maar keert zich snel om en gaat weg. Zijn broertje zien we nog wel liggen, en meer dan liggen is het ook niet. Ze weten dat de moeder en de dochter ook in dit stuk bos moeten zijn en daarom begint het lange wachten. De jeeps verdelen zich over een groter stuk, zodat ieder een stuk in de gaten houdt en ze elkaar evt in kunnen seinen. Na lang wachten komt een stuk verderop ook het zusje de bosjes uit. Die "lacht" naar ons. Volgens Pradeep is het echt lachen, maar ik vind het er niet al te vriendelijk uit zien! ;-) Ze wil de weg over gaan steken, maar schiet snel terug de bossen in als een jeep met daarin twee "prinsen de Lignacs" keihard en bijna op haar inrijdt. Pradeep en de andere gidsen zijn woest! "We should take care of nature!". Het blijken vriendjes van de directeur van ons hotel en Pradeep zegt dat hij er werk van gaat maken. We wachten nog even, maar zien alleen de dochter nog ergens in de struiken liggen slapen. Op de lunchplek horen de twee kerels dat de andere gidsen boos zijn en ze stappen er op af. Ze zeggen dat ze niets mis gedaan hebben en gewoon op de weg waren.. Tegen hun gids en chauffeur hoor ik ze zeggen dat ze zich geen zorgen om een schorsing hoeven maken omdat ze met de directeur praten. Ze kijken mij aan zo van "vind je ook niet dat we gelijk hebben?" Nou... heb hem even boos aangekeken en demonstratief mijn hoofd omgedraaid. Dat is dan mijn bijdrage voor dochterwelp! ;-)
Het is best wel warm deze middag en dat kan kloppen, we tikken vandaag de 36 graden aan... De middaggamedrive is echt heel triest... Ik fotografeer alleen een uil, een Indian Cow (zij noemen het een bison) en de zonsondergang... Deze avond hoef ik weinig aan mijn foto's te doen!!

Woensdag 13 maart - Vlucht naar Kolkata (voorheen Calcutta)
Wat een relaxte morgen! We worden pas om half 10 opgehaald voor de transfer naar het vliegveld. Het is gewoon al licht als we onze kamer uit komen. Heerlijk op ons gemak ingepakt en ontbeten, we zijn de enigen. We hebben weer een grote en comfortabele auto, maar 5,5 uur naar de luchthaven is toch wel weer best een eind. Gelukkig is er genoeg te zien om je heen, voornamelijk de bekende straattaferelen. Halverwege rijden we door een grotere stad en het lijkt wel een studentenstad. Heel veel jongeren op brommers en scooters. De meiden samen op een scooter in spijkerbroek en t-shirt, druk bellend. Ik begin het principe van de verkeerschaos ook door te krijgen. De langzame verkeersdeelnemers aan de buitenkant, auto's en vrachtwagens in het midden. Koeien hebben geen regels. De kunst van het in het midden rijden is als je je tegenligger tegemoet rijdt om zo lang mogelijk je positie aan te houden. Als wij een frontale botsing zouden gaan vrezen, dan pas ga je opzij. Wel even flink toeteren, zodat de brommers en fietsers naast je ook opzij kunnen. Die toeteren dan op hun beurt gewoon weer terug... ;-) Maar wij zijn weer op het vliegveld aangekomen! Ik moet bij de douane wel mijn fototas even leeghalen (dat was lang geleden), maar dan zijn we klaar om te vliegen.
De vlucht verloopt goed. Ik zag in het andere rijtje een oude vrouw zitten, gewoon in de kleermakerszit op haar vliegtuigstoel... Ik laat het ma zien en we schieten beiden in de lach, wij zijn blij dat we op die stoel kunnen!
We waren iets later vertrokken, maar niet veel later geland en het verloopt erna soepeltjes. Het hotel is matig, erg verouderd zeg maar... Ik wilde mijn weblog gaan bijwerken, maar helaas ligt het internet eruit.. Verder hebben ze een feest en het hele hotel trilt... We gaan een poging doen om er doorheen te slapen!

Donderdag 14 maart - vlucht naar Guwahati en transfer naar Kaziranga NP
Bizar.... Ik word om 4 uur wakker van gefladder... Vogeltje tegen het raam? Omdraaien en verder slapen... Nee, het lijkt wel binnen... En het stopt ook niet. Ik voorzichtig de gordijnen opzij... ships... een vleermuis binnen! Nou ja, zolang het achter het gordijn is, maar slapen doe ik niet meer. En dan schiet ie de kamer in. Hij is als een gek aan het rondvliegen in de kamer. Ik ga dus maar onder mijn dekbed liggen. Rond 5 uur wordt ma wakker en ik zeg haar onder haar dekbed te blijven en dat ik het licht aan ga doen. Uiteindelijk houden vleermuizen daar niet van. Hij fladdert nog even door en ma lacht van de zenuwen... We horen al even niets. Stiekem kijken. Ma meent dat hij richting badkamer is. En omdat ik ingeënt ben tegen Rabiës, heb ik de eer op inspectie te gaan. Heel voorzichtig alles gecheckt en hij is weg. Er zit een ventilator in de douche en ik denk dat hij daardoor naar binnen, maar ook weer naar buiten is gegaan. Kust veilig! We gaan maar vervroegd douchen... helaas, geen water in de douche. Allebei van alles geprobeerd, maar het gaat niet werken. Dus wassen aan de kraan en weg uit dit niet echt fijne hotel. Bij het uitchecken geef ik nog aan wat er allemaal mis was, maar ze doen er niets mee. Ik krijg nog wel een telefoontje van onze lokale agent. Ik dacht dus even dat het hotel hem had gebeld, omdat ik klachten had, maar hij belt "zomaar" om te vragen of alles goed gaat. Hij vertelt me dat ik om 10.15 uur vlieg en er anderhalf uur van tevoren moet zijn. Dat betekent dus dat ik op dat moment weg moet, waarom belt ie dan?! Mijn dag is niet goed begonnen! hihi
Op het vliegveld gaat de chaos verder. We zijn bijna aan de beurt met inchecken, worden de passagiers voor Guwahati gemaand naar balie 6 te komen, ik dus eerst alleen, na checken roep ik ma en komt ze ook. Dan de mensen voor ons een hoop gedoe en allemaal onrustige en voorpiepende mensen. Als wij dan eindelijk aan de beurt zijn, is het meisje gewoon blij dat we aardig doen. Ze regelt dus plekken voor ons naast elkaar inclusief een raamplek en geen derde erbij op ons rijtje. Omdat het inchecken nogal veel tijd inneemt, kunnen we bijna gelijk door het vliegtuig in. We zijn de enige toeristen in het toestel. In het toestel keert de rust voor ons een beetje terug. We lezen de Indiase (engelstalige) krant. Ik zie nog een klein berichtje:
"Dutch alert
Amsterdam, (Reuters) The Netherlands raised its alert level for terrorist attacks to "substantial"on Wednesday, citing an increase in the number of Islam militants traveling from the Netherlands to Syria".
Nou, zitten we hier hartstikke veilig! ;-) Hoewel, we mogen weer een uurtje of 5 met de auto en dat is niet helemaal zonder risico's. Allereerst wil ik even wisselen of pinnen op het vliegveld en dat lukt niet. Dus vraag ik de chauffeur of we dit onderweg kunnen doen. Hij snapt er niets van en belt zijn agent. Ik krijg de man aan de lijn en vraagt wat ik wil, hij vertelt de chauffeur waar heen te gaan. We rijden door druk Guwahati en de chauffeur belt tig keer. Ik hoor hem over "sammes cook" en ik vermoed dat hij Thomas Cook moet hebben. Hij vraagt het ook aan mensen op straat. Als ik Thomas Cook zie en dat hardop zeg, stopt hij meteen en zegt hij "yes, sammes cook!". Het wisselen doe je niet even, kopie paspoort, formulieren, adres enz. Maar er is gewisseld! We gaan rijden en de weg is als op de andere stukken van de reis. Op een gegeven moment wel even stil en ik word wakker van ma die roept "ohhhh...". Hij reed heel hard op een tuktuk in en pas toen ma gilde, schrok de chauffeur wakker en gooide hij het stuur om om de tuktuk te ontwijken. Daarna zijn ma en ik maar wakker gebleven en hebben we de chauffeur in de gaten gehouden. Als we in de buurt komen van Kaziranga, gaan we langzamer rijden en zien we in een veld ver weg al twee neushoorns! Er zijn er kennelijk genoeg! Dan na 5 uur rijden zie ik het bord van het resort. De chauffeur reed al langzamer, maar pas toen ik blijk van herkenning gaf, sloeg hij af. Ik denk een gevalletje analfabeet.
Het resort en de kamer zijn prima. Er is vast flink met verdelger gespoten, want er ligt al een kakkerlakje op zijn rug. Gelukkig ook een kleintje. Bij de receptie vraag ik naar het internet... Ook een storing!! Zal toch niet waar zijn, straks mijn weblog thuis bijwerken! hahaha
Ik ga even liggen en dan gaan we eten. Er komt iemand naar ons toe over morgenochtend. We beginnen met de olifantsafari... "4.30 at the reception, 4.00 AM wake up call madam?" Poehhh... Wat een tijd... We gaan slapen! hahaha