Geen Big Six, maar wél een 8e tijger!

Hoi allemaal!

Wat een berg mensen hebben zich door mijn vorige verslag heen gewerkt! Respect!
Hierbij het laatste reisverslag, want we zijn inmiddels weer veilig thuis!
Dit verslag is van de dagen in Kaziranga NP in het noordoosten van India ("achter" Bangladesh) en Sasan Gir NP op het schiereiland in het westen. Tussen de parken door dus een flinke trip en een nieuwe ervaring: het vliegtuig missen... Oeps!
Kenmerkend van deze parken was vooral dat het veel minder toeristisch is, wat soms wat beangstigende gevoelens oplevert, maar ook heel vaak hardverwarmend als kinderen echt oprecht naar je zwaaien en lachen. In de parken zijn haast alleen maar Indiase toeristen. Heel stiekem maken ze dan een foto van ons als de chauffeurs info uitwisselen. Eén keertje moest ik lachen en gaf ik aan dat het ok was, kwam er gelijk een Ipad omhoog en werden we met de Ipad vastgelegd!
Jammer was in Kaziranga dat onze chauffeur de boel belazerd heeft en onze tickets voor het park doorverkocht had aan een gezin aan Delhi... Ik moest ook ineens 500 roepie (7 euro) per fototoestel geven.. Later in Sasan Gir moest dat ook, maar daar kregen we wel een bonnetje, ging net even wat correcter.
Het laatste resort was ook heel leuk en gezellig. We sliepen in tenten, maar wel een beetje vals, er zat airco in.
De uiteindelijke "BIG-score" van de safari's is dus 5 geworden en niet 6. We hebbenhet luipaard niet kunnen spotten, maar goed, dan moet je jezelf maar voorhouden dat je beter het luipaard kunt missen dan de tijger als je op tijgersafari gaat! hahaha
In Kazirana hebben we nog een 8e bonustijger gekregen, want daar was de kans nihil. De tijgers waren super bijzonder, maar voor safari's moet je toch echt in Afrika zijn, dan kun je in 1 park de hele big five (met mazzel) spotten. Hier is The Big Five/Six verdeeld over parken die ver uit elkaar liggen. Na Afrika hadden wij het er wel voor over, maar het is veel reizen tussendoor.
Het reisverslag is voor de liefhebber, anders "mag" je nu door naar de foto's! ;-)
Iedereen bedankt voor het meereizen, dat vonden we super gezellig!!!
Wij gaan lekker nagenieten van een zeer bijzondere reis en duimen dat het tapijtje ergens in augustus aan komt vliegen... hahaha

Liefs, ma en Mier
xxx

@ Niek: Sommige wc's maken je het wel heel makkelijk om je plas op te houden hoor!
@ Carla: Denk dat de "steady shot" het van me overnam bij de tijger, want hij was echt griezelig eng dichtbij.. hihi
@ Ada: Zondag is ma weer op de dijk met Roos hoor!!
@ Kees en Tien: Jullie hadden makkelijk meegekund, ze zijn hier echt niet heel gemeen voor dieren, dat heb ik wel eens anders gezien
@ Aad en Ger: de knuffeltijger komt niet mee! Hij paste net niet in mijn tas!
@ Wendy: Lief dat je je ma gerustgesteld hebt! Zag dat ze ook de foto's gekeken hebben. En Ruud wil mij niet in safari outfit zien.. hihi en dat is dan ook gelijk antwoord op de vraag van Jordy.. Ik ben niet lastig gevallen! hahaha Maar heb wel wat momentjes gehad dat je er wel aan denkt, vooral omdat er nu weer een geval was. Maar over het algemeen super aardige en lieve mensen. Ma gaat jouw ma vandaag nog bellen, hoort ze haar stem ook gelijk weer ;-)
@ Birgitte: en je mist hier de hippo's... hihi
@ Petra: Ja, deze twee "stoere wijven" smelten ook nog steeds voor Bambi hoor!!
@ Suus: ik kom gauw naar de kast kijken!!
@ San: we hadden een keer hier spinazie met aardappelen, maar dan in rolvorm en met Indiase kruiden, vond ma d'r buik het toch weer niet leuk...
@ Nel en Jan: Ik moet 's avonds "de dag van me af schrijven" en daar zadel ik jullie dan mee op!
@ Magda: Je kent me helemaal!! Maar deze reis gelukkig geen hele enge insecten gehad, ben ik wel heel blij om, want dan was deze stoere tante heel erg door de mand gevallen!


REISVERSLAG Kaziranga NP en Sasan Gir NP

Vrijdag 15 maart Olifant- en jeepsafari in Kaziranga NP
4 Uur klimmen we uit bed. Half 5 staan we bij de receptie, maar de bewakers snappen ons niet, maar gaan wel bellen. Even later komt onze chauffeur van gister aan, hij brengt ons naar de olifanten. Onderweg bedenk ik me dat ik de paspoorten vergeten ben. Ik vraag het de chauffeur, maar die begrijpt me niet. Teruggaan is geen optie, want het is een half uur rijden.
Gelukkig wordt er niet om gevraagd en dus mogen we opstappen. Ma zag een beetje op tegen dat op- en afstappen, maar het gaat prima. Het is een niet al te comfortabele zit op zo'n brede olifantenrug, maar het is te doen. We hebben echt een goede gids, want we zien zoveel neushoorns en zo dichtbij en hij geeft me zo de tijd om foto's te maken, ook van verschillende hoeken. Dus ondanks het feit dat het nog erg donker is, ben ik heel blij met de foto's. En het allerbelangrijkste: We zien de neushoorns zo mooi dichtbij en ze blijven er zo ontzettend rustig onder, helemaal super. De beesten zijn echt prehistorisch, het lijken wel ridders met schilden!
En dan ben je om half 7 alweer in je hotelkamer terug, heb je al een hele ervaring achter de rug! hahaha. We gaan gewoon nog even pitten en daarna ontbijten. Ik maak mijn spullen klaar om mijn weblog bij te werken, maar helaas... Het internet doet het wel weer, maar op hun computer. Er is geen wifi en ik mag geen "vreemde" memorystick op hun netwerk gebruiken... Het lijkt wel of ik bij een klant ben. We grijpen wel de kans aan even op de pc te mogen om Niek een mailtje te sturen. We hebben namelijk ook geen mobiel bereik en dat wisten we van tevoren niet. Toch even een teken van leven aan het thuisfront gegeven.
Om half 2 gaan we weer op safari, maar nu met de jeep. Bij de gate kopen ma en ik een Indische neushoorn, niet echt schokkend, maar makkelijk mee te nemen. Buiten staan namelijk "mijn formaatjes", maar geen zin in het gedoe van meeslepen op de komende vluchten. Gewoon een kleintje dus, mijn huis is al dierentuin genoeg!
Eenmaal in het park zien we heel veel neushoorns, maar heel ver weg op de velden en het is een beetje heiig. We gaan rijden en het is flink hobbelen en vasthouden, want de bankjes zijn smal. Eigenlijk vinden we nu de olifant wel veel relaxter! En als er dan "niets" is, stop je voor ieder vogeltje. Ik maak uit beleefdheid wat foto's, maar het resultaat is bagger, veel te ver weg allemaal. Op een gegeven moment loopt er een wilde haan. Ik maak er foto's van en vervolgens stoppen we voor iedere kip of haan. Hij denkt dat het voor ons heel bijzonder is, maar goed, ik wist niet dat ze hier vandaan kwamen in het begin van de vakantie. In het water zien we een waterbuffel. Op zijn gemakkie badderen, soms zien we alleen het gewei nog boven water uit. Op een gegeven moment staan we bij een parkwachterspost. Ik kijk wat om me heen en ineens een slurf voor langs! Zo'n parkwachter op de olifant dacht dat wij dat wel leuk vonden... Ma vindt het ook leuk en gaat hem aanhalen. Ik moet niets van zo'n snotslurf hebben... hihi
Net als we iets verder zijn gegaan, zien we een tijger!! Nou, de kans dat we die hier zouden zien was nihil, dus dit is een bonus! En niet alleen voor ons. Onze gids/chauffeur lijkt al zijn vrienden te gaan bellen. Ik versta geen Indisch, maar het woordje tijger was er wel steeds duidelijk uit te halen. Hij zei dat het zijn tweede keer was en liet vol trots foto's op zijn mobiel zien van de eerste keer, duidelijk dichter bij dan nu. Maar al was hij niet dichtbij, we hebben een achtste tijger gezien!!
Als we al op de terugweg zijn, steekt er een neushoorn de weg over, hij is dus nog dicht bij het pad als wij hem passeren. Wederom goed te zien en ze blijven bijzonder apart!
Op weg naar het eten, moeten we over een stukje donker pad. Mier is dan altijd "gewapend" met zaklamp en dit keer maar goed. Er zit een gigagrote spin op het pad!! Snel vergeten anders slaap ik niet lekker...

Zaterdag 16 maart - Twee jeepsafari's
We staan op de aangegeven tijd van 7 uur voor, maar onze chauffeur komt aan en zegt dat de ochtendsafari om 7.30 uur is. Wederom in de wacht dus, is bij hem al vaker gebeurd en zijn 5 minuten zijn nooit 5 minuten. Is voor het eerst sinds we in India zijn, want overal zijn ze stipt op tijd. Dan stelt hij voor dat we eerst ontbijten.. doen we dat... Om 8 uur dan eindelijk op pad. Onderweg stapt zijn vrouw in, apart, ze gaat mee op safari. Bij de gate krijgen we een gids mee, daar ben ik blij mee, want die spot echt wat gave dingen voor ons. We zien de buffel beter, de wilde olifant, Aziatische visarend, een uil, kingfishes en twee leguanen.
Terug hebben we weer lekker een paar uurtjes rust en gaan we baantjes trekken in het zwembad. Ook lekker foto's schonen en dan om 2 uur weer op pad. Over deze middagsafari heb ik een rot gevoel overgehouden. Onze chauffeur is een regelaar.. dat hadden we al gemerkt en in de ochtend had een kerel van een Indiaas gezin me gevraagd om iets van samen te doen met mijn tickets voor de middag. Onze chauffeur zegt hem wat en we rijden weg. Ik dacht toen nog dat hij had aangegeven dat de tickets van ons waren en verder basta. We rijden een stuk de andere kant op, leek me wel leuk weer een ander stuk. We gaan "registreren" bij een set huisjes van de bewakers. Normaal moet ik 500 roepies betalen voor het fotograferen en komt de chauffeur met een lading papieren naar buiten die hij bij de gate moet overhandigen. Nu geen papieren en hij gaat één van de huisjes in voor een mannetje met geweer. Duurt even, want die lijken allemaal net gedoucht ofzo. We gaan naar de gate, maar totaal geen controle, we rijden zo door. We zien ook geen moer, behalve wat hertjes en vogeltjes, maar het lijkt niet op vanmorgen... OK, het is natuur, dat kan, maar dit voelt niet goed. We komen ook maar één andere jeep tegen. Bij de "uitgang" wederom geen controle. Dan kapt ook de jeep er nog mee als we de bewaker weg gaan brengen. Wederom roept onze chauffeur "5 minutes", maar die kennen we van hem. Er komt iemand op een brommertje met olie en we rijden verder. Als we de bewaker afzetten, geeft de chauffeur aan dat we hem 100 roepies moeten geven, want we hebben niet voor de camera hoeven betalen.. Dat heeft hij niet geregeld! Ik baal zooooo ontzettend vreselijk, maar ja, we moeten nog wel ons transport morgen naar de luchthaven regelen en ik houd me maar in, maar ik kook. Weet zeker dat de andere familie op onze tickets het juiste deel van het park (premium zone) ingegaan is. Bahhh!
Gelukkig is dit voor het eerst en ik hoop voor het laatst. Ik neem me nog even voor om tijdens het eten "klootzak" tegen hem te zeggen: hij verstaat het niet en ik ben een beetje agressie kwijt. Maar er komt een andere oplossing. Ik klop mijn windstopper uit voor in de tas en er vliegt een spinkhaan uit... Tja, alle agressie gaat via mijn teenslipper richting de sprinkhaan... arm beest. Tijdens het eten komt "onze vriend" binnen: "good evening!"en ik antwoord met een koele "Hello". Komt die oen later nog vragen over de middagsafari... Tja, dan vertelt Miertje waar het op staat. Ik heb hem gezegd dat het niet was waar we voor betaald hadden, dat het geen officieel safaristuk was vanwege geen toezicht bij in- en uitgang en vervolgens aan hem gevraagd wat de meneer uit Delhi betaald had voor onze tickets... Hij ontkende niets, kijkt wazig en na het neerleggen van het gastenboek hebben we hem niet meer gezien! De meneer uit Delhi en zijn gezin kijken ons niet aan als ze komen eten, de bevestiging..
"Onze" ober maakt de avond weer goed. Hij is zo grappig, weet al wat we willen drinken en bijna wat we willen eten. Hij smeekt ons haast om een keer een toetje te proberen. Ma doet het. Op een gegeven moment gaat de verlichting op sfeer en dan komt hij met onze "loempia's" op een bordje met een verlichte uitgeholde tomaat. Zo schattig allemaal!
Avond weer goed!

Zondag 17 maart Transfer naar Guwahati - Vlucht naar Mumbai
Een vroege start, maar dat wilden we zelf. Heen hebben we 5 uur over de transfer gedaan en een lekke band op deze wegen lijkt me ook niet onwaarschijnlijk. Wij staan 5 uur bij de receptie en de chauffeur komt 5.15 uur, dezelfde als bij de transfer naar het hotel. We blijven dus wakker om hem in de gaten te houden. Rond 9 uur zijn we op het vliegveld, lekker snel dus, maar we vinden het best. We vliegen om 12 uur en we komen de tijd wel door. De handbagagecheck is wat chaotisch. Wij moeten in de vrouwenrij en de bagage wordt achter elkaar door door het apparaat gepompt, terwijl er voor het fouilleren een rij staat. Ik houd er niet van als mijn spullen al aan de andere kant liggen waar iedereen bij kan en ik nog in een rij sta en nog een hokje in moet om gefouilleerd te worden. Groot is ook mijn schrik als ik niets van ons op de band zie liggen, maar alles ligt apart ivm de fotocamera's die we moeten laten zien. Daarna loopt alles soepel en in het vliegtuig gewoon nog een paar westerlingen, hadden we even niet gehad.
In Kolkata maken we een tussenlanding dus snel de mobiels aan, want dan kunnen we thuis even iets laten horen, na 4 dagen geen mobiel en geen internet. Na aankomst in Mumbai zijn we snel in het hotel en het is een mooi hotel met heerlijk restaurant én werkend internet!! Dus eindelijk mijn verslag tot en met Kanha plaatsen. Met de foto's blijft het ergens stokken, maar het meeste staat er op, helemaal blij. De mensen op de mailinglist waarschijnlijk minder blij, want het verslag is weer erg lang. Het eten is super, ma kan weer westerse groentlasagne nemen en ik neem bij mijn groenterol frietjes... erg, we zijn nu net van die verwende toeristen "lust ik niet..". Maar het smaakt ons goed. Terug op de kamer al reacties! Wat een enthousiaste mensen! Gezellig!
We gaan vroeg slapen, dit keer zonder wekker, want morgen pas om 11 uur uit het hotel weg.

Maandag 18 maart Vlucht naar Rajkot en transfer naar Sasan Gir
Op zich lekker bed en goed geslapen, maar om 6 uur wakker en kan niet meer in slaap komen door gesnurk van ma, dan heb ik vast genoeg slaap gehad. Ga maar met Iphone spelen... heb ondertussen zelfs de bonusaanbiedingen van AH doorgenomen als ma om 8 uur wakker wordt. Ben blij dat zij wel lekker doorgeslapen heeft! :-)
Op het gemak douchen, nog internetten en ontbijten. Heerlijk zo'n ochtend.
Om half 12 zijn we op het vliegveld en een jongen helpt ons met de self-check-in. Het apparaat herkent alleen onze gegevens niet. De jongen met ons naar de balie... en ja hoor, vlucht is al weg!!! Ik word echt even niet goed. Vraag het nog een keer. Vlucht is weg en morgen om dezelfde tijd de volgende, geen andere vlucht naar Diu vandaag... Ho, wacht even, dat pik in niet! Mis ik twee safari's in Sasan Gir en moet ik een hotelkamer in Mumbai gaan regelen... Ik vraag of er geen andere vliegvelden in de buurt van Sasan Gir zijn en of daar nog vluchten heen gaan. Ze gaat kijken en ja hoor, we zouden op Rajkot kunnen vliegen om 14.05 uur, maar een uurtje later. Moet voor het omboeken wel betalen, maar die had ik al verwacht.. Geen idee waar we dan uitkomen in Rajkot ten opzichte van Sasan Gir, maar ik regel daar wel een taxi, geen idee wat het gaat kosten, maar wil wél die kant op!
Ik moet naar de ticketbalie en "onze jongen" loopt weer mee, loost me langs de controle en blijft erbij als de wat onvriendelijke dame van het ticketburo van alles gaat opzoeken. Ze geeft aan dat er 12 maart een sms gestuurd is naar een nummer. Ik kijk in mijn boekje en zie dat dat van de lokale agent is. En nu ben ik bang dat ik zijn Engels echt niet verstaan heb toen hij me de 14e in de ochtend belde... Hij had het over een vlucht en ik was geïrriteerd omdat ik al klaar stond toen om naar het vliegveld te gaan, maar nog even een klacht voor de receptie had en ma al in de taxi zat. Dacht toen dat hij voor een praatje pot belden, niet dus... Maar, kennelijk is mijn reactie goed genoeg om niet te hoeven betalen voor het omboeken. "Onze jongen" loost ons weer langs de controle en helpt met inchecken. Ik geef hem zijn tip en dan gaan we door de douane... OK, nu eerst "even" een transfer regelen... Ik zoek een kaartje van India en het lijkt nog best redelijk met de afstanden, maar wat zegt het kaartje over de wegen en de mogelijkheden. Er is weer zoveel herrie op de luchthaven en ik zie het bellen met onze Indiase vriend niet zitten. Ik besluit ons reisbureau in NL te bellen. Ik vertel het verhaal en ook dat ik waarschijnlijk de 14e de boodschap niet goed verstaan heb. Ze begrijpt het en gaat voor me bellen, super! Na 20 minuten belt de lokale agent me. Hij moet vluchtnummer en aankomsttijd weten en gaat een transfer regelen. Ik begrijp dat ik me geen zorgen hoef te maken. Beetje gerustgesteld dus. Ik sms hem nog even de gegevens en krijg dan terug dat het klopt met wat hij had begrepen, we gaan het nog eens leren! Het sms-je stelt me meer gerust. De vlucht naar Rajkot verloopt goed, onze tassen komen netjes de band op én er staat een kerel met een bordje "Miranda van der Bent"!
Het is wel een rare en wil geen koekje van ons, maar zit met een zakje "lokaals".. In NL zou ik het snuif noemen, maar goed, als het hem op de been houdt... ;-) Ik vraag hem hoe lang het rijden is, maar hij snapt me niet... We gaan het zien en zetten in op maximaal het dubbele van de tijd vanaf Diu.. 6 uur dus. Maar we hebben geen water meer, maar wel op Mumbai nog een Twix en M&M's gekocht voor je kon niet weten, die mogen we nu hebben. Bij de tol blijkt dat onze chauffeur geen geld heeft. Er komen een paar mannen bij de auto staan en hij steekt een verhaal af en die kerels maar in de auto kijken en lachen. Geen idee wat hij ze gezegd heeft, maar we mogen door... Bahh.. zo'n groep kerels en dat met de huidige verkrachtingsverhalen... Nog een volgend tolpoortje lult hij ons er doorheen. Ik wil niet meteen geld geven, want je weet niet of het een spel is. Ook bij dit tweede poortje dus niet nodig, maar we gaan wel snel de snelweg af.. Ik heb een rotgevoel, maar als we dan na een uur borden zien van Sasan Gir en foto's van leeuwen dat weet ik dat we op de goede weg zijn. Hier geen zorgen meer om, maar wel om het rijgedrag van onze chauffeur... Hij haalt flinke capriolen uit. Onderweg belt de lokale agent weer. Dan vallen de kwartjes op zijn plaats. Hij had me gebeld in het hotel in Kolkata (die wist ik) en hij had de chauffeur in Guwahati nieuwe tickets laten geven. Die had ma gekregen toen ik bij Thomas Cook zat. Wij dachten toen dat het zijn info was om ons te halen en brengen en niet naar gekeken. Hier stonden dus de nieuwe tijden op! Verder had hij het ook doorgegeven aan het hotel in Mumbai, maar die hebben niets doorgegeven. Tja, dan ben je er zelf debet aan dat het mis gaat.. Hij vraagt ons of we het erg vinden de extra transfer te betalen. Het is 1900 Roepie, zo'n 30 euro en daar kan ik prima mee leven. Lang leve mijn problemen het Engels van de Indiase bevolking te verstaan!
Na 2,5 uur zijn we er! Het is altijd al chaos bij het inchecken. Ze duwen je meestal twee papieren onder de neus die je moet invullen en tekenen. Als je dat dan gaat doen, moeten ze gelijk je paspoort en dan komt er ook een mannetje met drinken en een vochtig handdoekje... Allemaal tegelijk! En nu komt daar de dimensie bij dat de chauffeur mij zijn mobiel geeft, je de lokale agent weer aan de lijn hebt en vertelt dat ik het geld van de transfer aan de chauffeur moet betalen... En die houdt dan ook gelijk zijn hand op.. Maar dan mogen we naar de tent! Ja, we hebben een "Afrikaanse" safaritent! hahaha Ziet er grappig uit, maar denk wel dat we nog wat "bezoek" kunnen verwachten hier, we kunnen er maar op ingesteld zijn.. ;-)

Dinsdag 19 maart - Jeepsafari's in Sasan Gir NP
Om 6 uur is er thee met een koekje in het restaurant en een kwartier later rijden we weg voor onze eerste gamedrive in Sasan Gir NP. Hier is het echt heel droog en dor op het moment. De bomen zijn kaal, maar daarom heb ik het idee sneller leeuwen en luipaarden te kunnen zien, want daar komen we voor!
Ze zien verse leeuwensporen, maar de leeuw zelf vinden we niet. Ze gaan stoppen voor vogels, dat betekent meestal dat de kans klein is op groot wild... Bij een stuwmeer, wat zo goed als droog staat, staan we met een aantal jeeps te wachten. Het is niet aangenaam zo in de volle zon (rond de 36 graden). We rijden over een dijkje naar een uitkijkpost, maar het is niet bijzonder. Als we op een soort van brug staan, horen we ineens veel watergekletter. Een krokodil heeft net een vogel gegrepen. Het is heel erg tegen het licht in, maar we blijven kijken tot we een soort van lasogen hebben. Als we het park bijna uitgaan, worden we door een jeep ingeseind dat er leeuwen zijn. Wij erheen en er staan zowel jeeps als lokalen te kijken. Ik kan ze niet vinden, maar blijk te dichtbij te zoeken. Heel ver weg liggen een mannetje en vrouwtje. OK, de leeuw is gespot, maar ik hoop op dichterbij én een luipaard.
Terug bij de lodge gaan we ontbijten, douchen, relaxen en internetten. Om 3 uur vertrekken we voor de tweede gamedrive. Het is eigenlijk helemaal niets... En dan is de gids blij want hij ziet 3 leeuwinnen.. Maar weer zooooooo ver weg, ben bang dat dat hier de norm is... Kan er niet blij van worden en volgens ma kan ik het ook niet spelen. Sorry voor de gids en chauffeur, maar wil ze zo graag dichterbij, écht zien!
Ik spot zelf nog wel een jakhals en daar kan ik mooi foto's van maken. We gaan vaart maken om op tijd uit het park te komen en dan bij een drinkplek liggen er twee leeuwen en een leeuwin! Super! Maar we kunnen niet lang blijven, maar dit is veel beter. Toch een beetje blij. We rijden het park uit en ik zie in de richting van onze lodge een super grote brand... oeps.. De chauffeur zegt dat het het verbranden van suikerriet is, maar ik wil eerst zien en dan pas geloven.. Op een gegeven moment rijden we door een vieze rookwalm en ik zie geen hand voor ogen, kennelijk weet de chauffeur de weg goed... en het is gelukkig niet onze lodge!
Langs de weg zien we nog een hond aan een dode koe vreten. De chauffeur gaat nog even kijken of hij gedood is door een leeuw of luipaard, maar het is een natuurlijke dood geweest.

Woensdag 20 maart - Jeepsafari's in Sasan Gir NP
Op weg naar de gate komen we weer langs de dode koe en we hoeven niet te kijken of hij er nog ligt, we ruiken hem! Bahhh...
Onze chauffeur heeft nu wel begrepen dat we voor het luipaard gaan en maakt er zelf grapjes over. De gids doet mee en ik heb goede hoop. Het is weer lang wachten, veel rijden en niets zien.. We gaan weer stoppen voor vogels, Mier weet al hoe laat het is... We komen een bewaker op een brommer tegen en hij geeft aan net een leeuw te hebben gezien. Hij neemt ons mee van het pad af. Bijzonder, want dat mag niet, maar we vinden het niet erg. We vinden alleen de leeuw niet. We wanen ons weer een weg terug tussen de takken door naar het pad. Nog niet half gas gegeven of aan de andere kant van het pad ligt de leeuw tegen een boompje aan! Hij ligt lekker suf te zijn en de chauffeur stapt uit "cameras ready" en ritselt in een struik. Gelijk reageert de leeuw en dat is mooi plaatjes schieten!!
Ik ben helemaal in mijn nopjes, zo wil ik het! Nu "alleen nog maar" het luipaard... Heb daar een hard hoofd over in. We gaan naar de uitgang rijden en zien nog twee Sambar deers, een moeder met jong. Een kraai zit op ze en lijkt de vlooien van ze af te eten. Helaas zien we wel dat het oor van het jong bloedt. Even verderop nog een groep van 7 Blue Bulls. Dit zijn hele grote rendieren, die naar paarden toe lijken te gaan. We hebben ze wel al een paar keer gezien, maar steeds ver in de bossen, nu kunnenn we ze goed zien en fotograferen. Deze safari is dus toch nog een succes geworden.
Op het resort weer ontbijten, douchen en aan het internet. Ik ga de vlucht van morgen even checken. Heel raar, maar ik neem geen enkel risico meer! Hij staat nog steeds op dezelfde (gewijzigde) tijd. Helaas komt de restaurantmanager weer zeuren en sluit ik maar af, ik weet wat ik weten wil...
De middagsafari levert niets op, maar onze chauffeur Randis en de gids doen echt hun uiterste best. In het begin staan een paar jeeps te wachten, omdat er in de bush een setje leeuwen ligt te slapen. Onze gidsen kiezen er dus voor om niet op de leeuwen te wachten, maar door te gaan op zoek naar het luipaard. Maar het wordt dus niets met het luipaard... Ik ben teleurgesteld niet verder te komen dan de Big Five en geen Big Six. Ik troost mezelf met het feit dat ik liever het luipaard mis, dan de tijger!
Terug bij het resort checken we onze transfer voor morgen. We gaan om 8.30 uur hier weg, dus we kunnen nog even op het gemak ontbijten. Na het avondeten ga ik alvast onze rekeningen betalen, maar dat vinden ze te pro-actief, kan morgen ook... Dus afgesproken dat we het voor het ontbijt doen... hahaha
In de tent nog even wat spullen klaarleggen en spullen inpakken en dan na het verslag typen lekker slapen!

Donderdag 21 maart - vlucht Diu - Mumbai
Voor de wekker wakker, het vroege opstaan zit nou eenmaal in ons ritme!
Half 9 rijden we richting het vliegveld van Diu. Het is een rustige route, maar misschien raken wij aan het verkeer gewend. Met 2 uur zijn we al bij het vliegveld en dus rijkelijk vroeg. We stoppen aan een weg, langs de weg is een grote muur en erin een hek met erboven "Diu Airport". Onze chauffeur geeft de tassen en maant ons naar het hek te gaan. Moest een beetje aan de Mars-reclame denken van die jongen die voor de poort van een klooster staat. Een agent laat ons binnen en we moeten gelijk ticket en paspoort laten zien. We mogen verder de binnenplaats op. Er is verder niemand en in het gebouwtje zie ik een deur met "departure". Als we die open doen gelijk weer een agent, weer alles laten zien, maar dan komt er een dame van Jet Airways, kijkt en heet ons van harte welkom. Ze vindt dat we vroeg zijn... Beter te vroeg dan te laat! hahaha
Ze verontschuldigt zich nog dat we nog niet kunnen inchecken, maar dat geeft niet en we nemen plaats op de stoelen. De tv, ventilatoren en airco gaan voor ons aan. Een man van Jet Airways komt vragen of we wat willen drinken of eten. Lief hoor!
Langzaamaan komen er meer mensen, maar het stokt bij 18. En dan verwacht je dat je met 18 mensen zo in dat vliegtuig zit, maar nee hoor... Onze tassen worden er ineens uitgehaald. Of we een aansteker in onze tas hebben... Ik zeg dat ik vermoed dat het de parfumflesjes zijn en hij lacht en we mogen door. Dan door de persoonlijke en handbagagecheck. Ik moet schoenen uit en ondertussen staan ze mijn fotospullen in te kijken. Ik ben dus een beetje geïrriteerd, wacht gewoon tot ik er ben. Maar goed, camerabox en tas zijn goed. Moeten we alleen onze flessen water testen! hahaha Weer zoiets wat je dan eerst niet begrijpt, omdat je het nog nooit meegemaakt hebt, maar ma en ik nemen dus ieder een slok uit onze fles en dan is het goed...
De vlucht verloopt verder prima en in Mumbai zijn we zo buiten en zo in het hotel.
We hebben 5 uur om lekker te relaxen. We beginnen dus met een tukkie van een uur, maarrr... onze vriend, de lokale reisagent belt hoe alles is. Ik ben op scherp, wat vraagt ie en wat zegt ie. Maar hij ratelt maar door en ik vertel maar dat we om 22 uur naar het vliegveld gaan "OK!". Goed, geen vluchtwijziging dus ;-) Dan vraagt hij hoe de reis was. Ik zeg dat het hotel in Kolkata slecht was en dan krijg ik weer een verhaal... Ik waag het toch ook nog maar om te vertellen van de nep-safari in Kaziranga, geen idee of dat is doorgekomen, maar ik vind het genoeg kwa belkosten, dus we hangen op!
Tijd om verslag te gaan schrijven en lekker te gaan eten in het hotel..
Om 10 uur naar het vliegveld en het is weer even wennen. Het internationale vliegveld is weer eens een groot vliegveld. Als we door de controles heen zijn, kijken we nog bij de winkeltjes, maar het is niets. We maken het laatste geld op aan chocolade.
Half 2 stijgen we op en ik blijf met moeite wakker tot het eten. Daarna lekker slapen... ;-)

Vrijdag 22 maart - Home sweet home!
Best nog wat uurtjes geslapen en dan is het aftellen tot aan Schiphol. Door de piloot worden we voorbereid op -3 graden.. "maar" een verschil van 35 graden met het instappen!
Heerlijk om op Schiphol Niek weer te zien en voor ma is het letterlijk en figuurlijk heerlijk, want zij krijgt haar bruine boterhammen met kaas! hahaha
Thuis bij Niek staat een warm welkom van voorjaarsbloemen, paaseitjes en stroopwafels. Uit de oven komt heerlijke appelkruimeltaart: yes, we zijn weer thuis!
Thuis in mijn eigen huis heb ik een paar lieve kaartjes en bloemetjes, erg lief allemaal!!
Snel het laatste weblog plaatsen en dan lekker mijn eigen bad in... nagenieten van een mooie reis met mijn moeder door India!!!!!